Het bruist en borrelt in mij. Wat mij raakt, wat mij overkomt, wat mij bezig houdt, … Het transformeert zich tot een beeldentaal. Beelden , niet zichtbaar voor de andere, bijna onmogelijk voor mij om te verwoorden. Het groeit en speelt in mijn hoofd. De meeste beelden blijven er zitten omwille van ‘niet meer nodig’. Steeds terugkerende beelden, dagen me uit om begrijpbare en zichtbare beeldtaal te ontwikkelen. Is het vat krijgen op mijn leven, een structuur vinden in mijn zoekproces ? Hoe dan ook, het prikkelt me, en ik ga de uitdaging aan, hoe frustrerend soms ook. Blader maar mee!